Onu ilk gordugumde 17 yasindaydim. o ise 20. akil hastanesine ziyarete gitmistim. arkadasim zorla goturmustu. bahcedeydi... kisti. onun uzerinde sadece tisort vardi. dikkatimi cekmisti. herksin yaninda birileri vardi o yalnizdi. yanina gidip adini sordum, sohbet etmeye basladim. konusmuyordu, benimle hic ilgilenmiyordu. bu daha da dikkatimi cekmisti. uzerine gidiyordum ama bosunaydi. hic konusmuyordu. cok etkilemisti beni...

Daha sonra her gun yanina gitmeye basladim. benimle az da olsa konusmaya baslamisti. doktoru onun durumunun hicte iyi olmadigini, ailesini trafik kazasinda kaybettikten bu hale geldigini anlatti ve onla bu kadar ilgilendigimi sordu. cevap veremedim. sanirim beni etkilemisti ve seviyordum onu.

Onu etkilemeyi sonunda basarmistim. okul cikis saatimi sabirsizlikla bekledigini soylemisti. beni gormeden mutlu olmadigini anlatmisti. 1 yilda gulumsetmeyi bas artmistim onu. bana ilk ? seni seviyorum? dediginde de tanismisligimizin uzerinden 1,5 sene gecmisti. guluyorduk el ele dolasiyorduk bahcede. doktoru bile sasirmisti bu duruma. artik psýkoloji tedavisi bitmis sadece ilac tedavisi uygulaniyordu. buda bizi cok mutlu ediyordu. ailemin ondan haberi vardi. ama onu sadece benim ilgilendigim bir hasta olarak goruyorlardi. oysa biz sevgiliydik. sozlendik. yuzuklerimizi doktoru takti. 2 yil sonra ailem her seyi ogrendi. ondan ayrilmami istediler. cunku o hastaydi. bir hafta beni eve kapattilar. artik mavisimin yanina gidemiyordum. gunun birinde evden kacip yanina gittim. hastanede yoktu. beni iki gun beklemis ben gelmeyince de kendi istegiyle hastaneden ayrilmis

Bir ay boyunca eve kapandim. kimseyle konusmuyordum yemek bile yemiyordum. bir arkadasim mavisimi yolda gormus oda benim ev adresimi almis. bir gun mavisim ellerinde ciceklerle evimizin onune geldi. annemi kandirip bir hafta birlikte tatile ciktik. artik onundum. tum kalbimle ve bedenimle...

Ailem ne yazik ki kararindan vazgecmiyor ve onu istemiyor. su an o yanimda yok. ailem beni antalya? ya gonderdi. o da ýstanbul? da. buraya gelmesi imkansiz. ucuncu senemizdeyiz ve 4 aydir ayriyiz. haberini arkadaslarimdan aliyorum. yine hastaneye dusmesinden korkuyorum. ne yapacagimi bilmiyorum. ama bildigim tek sey var. onu cok seviyorum.

[ Yorum Ekle |  Arkadaþýnýza Gönderin |  Yazdýr ]