Anneannemle dedem neredeyse yarim yuzyildir evlilerdi. ilk karsilastiklari andan beri kendi yarattiklari bir oyunu oynuyorlardi. birbirlerinin bulmasi icin surpriz bir yere "gulumse" kelimesini yazip birakirlardi. evin icinde bu kelimeyi yazip sirayla bir yere birakirlar, kelimenin nerede oldugunu bulan hemen kendisi de yazip baska bir yere saklardi.
Bir sonraki yemegi kim hazirlarsa "gulumse" kelimesini una ve sekere bulayip bekletirdi. anneannemin tadina doyulmaz muhallebilerini yedigimiz verandaya bakan pencerede de bu kelime yaziliydi. sicak dus aldiktan sonra banyodaki aynanin buharli yuzeyine "gulumse" yazmislardi. boylece her banyodan sonra aynada "gulumse" beliriveriyordu. buyukannem tuvalet kagidinin uzerine bile "gulumse" yazmisti.
Ayakkabilarinin icinden, yastiklarin altindan, araba koltugu uzerinden, dolaplarin icinden kisaca hangi tasi kaldirsaniz altindan "gulumse" cikiyordu. bu gizemli kelime herhangi bir mobilya kadar evelerinin bir parcasi olmustu.
Anneannemle dedemin oynadigi bu oyunu takdir etmem yillarimi aldi. suphecili gercek sevgiye (saf ve uzun sureli) inanmami engelliyordu. ote yandan buyukannemle dedemin iliskisi beni hic supheye dusurmemisti. sevgiyi gunluk hayatlarina tasimislardi. bu oynadiklari oyun flort etmenin otesinde birseydi, yasam tarzlari olmustu.
Anneannemle dedem her firsatta birbirlerinin ellerini tutarlar, mutfakta bile bir ani calip birbirlerine kucuk bir opucuk kondururlardi. anneannem bana dedemin ne kadar tatli oldugunu ve gittikce yakisýklilastigini soylerdi.
Daha sonralari yasantilarina birdenbire karabulutlar coktu, anneannem meme kanseri olmustu.hastalik ilk olarak bundan on yil once ortaya cikmisti. dedem herzaman oldugu gibi karisinin yanindan hic ayrilmadi. odadan disariya cikamaycak kadar hasta oldugunda gun isigini daha iyi hissedebilmesi odanin rengini sariya boyattilar.
Daha sonra kanser atak yapti ve anneannemi kaybettik.
Anneannemin cenaze ciceginin sarili pembe kurdelesinin uzerine "gulumse" yazildi. toren sonrasi cenazeye gelenler yavas yavas azalinca dedem anneannemin basina dogru egildi, derin bir nefes aldi ve sarki soylemeye basladi. gozyaslari ve huzun karisan sarki bizde ninni hissi uyandirmisti.
Her ne kadar uzuntuyle sarsilmis olsamda bu ani unutamiyorum. onlarin derin sevgisini her ne kadar gec anlamista olsam bu sevginin guzelligine tanik olma sansina ulastim.
G-u-l-u-m-s-e:seni ne kadar sevdigimi bilemezsin.
Tesekkurler, anneannecigim ve dedecigim. bunu anlamama yardimci oldugunuz icin tesekkur ederim.
Kalplerde yasayanlar asla olmezler

[ Yorum Ekle |  Arkadaþýnýza Gönderin |  Yazdýr ]